به گزارش سهیل سنقر به نقل از مهر، امروز روز جهانی مقابله با پدیده کودک کار است؛ موضوع تلخ و زشتی که در جهان اگرچه تعدادش کمی کاهش یافته است؛ با این حال اشکال به استثمار کشیدن کودکان تا تغییراتی داشته و محلهای دور از دید همچون کارگاههای زیرزمینی در سراسر جهان محل کار کودکان بیشتری شده است.
در ایران هم علاوه بر نبود آمار دقیق در مورد تعداد کودکان کار، محل کار این کودکان به خوبی مشخص نیست. همچنین به علت سیل مهاجرت اتباع افغانستانی به کشورمان، وضعیت سنی و جنسیتی کودکان کار در ایران تغییرات زیادی داشته است که در این گزارش بدان خواهیم پرداخت.
در ایران درباره کودکان کار خیابانی آمارهای مختلف و متناقضی اعلام میشود. برخی مطالعات نشان میدهد جمعیت کودکان کار در خیابان و کودکان خیابانی در شهرهای بزرگ ایران رو به گسترش است؛ مهمترین علت این افزایش هم به نظر رشد جمعیت مهاجران افغانستانی است.
طبق گزارش مرکز تحقیقات مجلس حداقل ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار کودک از چرخه تحصیل باز ماندند. بر اساس آمارها تعداد کودکان کار ایران در بازهای بین یک میلیون و ششصد هزار نفر تا ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده است. حدود ۳ میلیون و پانصد هزار کودک حاشیه نشین و بیش از ۷۰۰ هزار کودک مهاجر و پناهنده وجود دارد.
روز جهانی مقابله با کار کودک هر سال در دوازدهم ژوئن مصادف با بیستوسوم خرداد برگزار میشود؛ بر همین اساس تلاش کردیم طی یک گزارش و به کمک آمارها، به آخرین وضعیت رصد کودکان کار در ایران بپردازیم.
پیش از این، در گزارشی با عنوان معضل جهانی به نام کودکان کار / تفاوت کودک خیابان با کودک در خیابان به این مسئله اشاره شد که تمامی کودکانی که در خیابان کار میکنند کودک کار نیستند؛ کودک در خیابان کودکی است که در خیابان کار میکند اما کودک خیابان کودکی است که در خیابان زندگی میکند.
در مطالعاتی که وامقی و همکارانش در سال ۱۳۹۶ از سوی سازمان بهزیستی انجام دادهاند تعداد کودکان خیابانی در تهران بین ۳۲۴۰ نفر تا ۱۰۵۵۳ نفر محاسبه شده است. بر این اساس تعداد کودکان کار در ایران هم بین ۲۰۲۳۹ نفر تا ۳۴۷۱۹ نفر برآورد شده است. مقایسه ویژگیهای جمعیت شناختی کودکان خیابانی تهران و خانوادههایشان در سالهای ۹۲ و ۹۶ و در ۱۵ استان کشور در سال ۱۳۹۹ بدین شرح است:
ملیت / هویت
۳۷ درصد قومیت کودکان کار افغانستان است در تهران اما ۶۶ درصد کودکان کار افغانستانی هستند. حدود دو سوم کودکان کار اظهار داشتند که دارای مدارک هویتی از قبیل شناسنامه پاسپورت و کارت ملی هستند. از میان ایرانیها بیش از همه فارس سپس بلوچ و بعد کولیها هستند. کودکان کولیهای برخی شهرهای شمال و شمال شرقی کشور که معروف به غربیها هستند و پس از آن تعدادی هم کودکان مهاجر بلوچ پاکستانی در حاشیه شهرها زندگی میکنند.
کودکان کار مهاجر بلوچ پاکستانی نسبت به کودکان کار افغانستانی مدارک هویتی و مجوزهای اقامت کمتری دارند و عمده مهاجران بلوچ پاکستان فاقد مدارک هویتی یا مجوزهای اقامت هستند.